Een bijzondere tijd... (1)

Een bijzondere tijd... (1)
Beste mensen,

We leven in een bijzondere tijd. Iedereen zal dat op zijn of haar eigen manier voelen. Wie normaal dagelijks heel druk is en het hele land door moet zal vooral voelen, wat (gedwongen) rust betekent. Wie toch al veel thuis zat zal vooral de beperkingen in sociale contacten voelen. Niets is meer als eerder. We kunnen niemand de schuld geven en hooguit voor een deel iets bijdragen aan verbetering van de situatie. Niet hamsteren is een advies. En zo min mogelijk sociale contacten is een ander advies. Dat zal de bedreiging van de ziekte niet uit de wereld doen verdwijnen, maar het kan wel helpen om het allemaal beheersbaar te houden. Om dat wat wij kunnen doen zoveel mogelijk te spreiden.

Ik wil de komende tijd graag zo af en toe wat gedachten met u delen.

Een ding wat niet meer kan, is plannen. Er komen iedere dag weer vragen over hoe het allemaal zal gaan. We zijn gewend om ruim van tevoren te plannen. Om dingen vast te leggen. Denk maar aan vakanties, maar ook aan diensten bijvoorbeeld. Hoe gaan wij dit jaar Pasen vieren? En dan is het antwoord steeds, dat wij het niet weten. Ja, tot 6 april is er nu enige zekerheid voor wat betreft de maatregelen. En toch verandert het met de dag weer. Scholen zijn dicht, maar eindexamenkandidaten zullen misschien toch wel hun toetsen doen. Tegelijk gaat heel Europa op slot. Grenzen dicht. Het lijkt er soms op, dat ieder voor zich bezig is, maar dat is het niet. Ik ga ervan uit, dat de kracht van een gezamenlijk Europa straks weer hard nodig en ook zichtbaar wordt.

Nu staat alles stil. Ik voel daarin ook, dat ik los moet laten. Niet te ver vooruit denken. Het is een schijnzekerheid, die wij voor onszelf hebben opgebouwd. Er is maar weinig echt zeker in het leven.

In die onzekerheid sta ik voor God. Bij God voel ik, hoe het kan lukken om dat wat belangrijk is te scheiden van wat minder belangrijk is. De helft van mijn planloosheid is daarmee al weg. En bij de grote dingen geeft God mij de belangrijke thema’s aan. Geloof, hoop en liefde bijvoorbeeld. Daarop kan ik mijn keuzes baseren. En dat is tegelijk ook de toezegging van God. Ook als voor mij alles op losse schroeven staat, ook dan is God er. Naast mij. Bij mij. Met mij. Van daaruit kan ik dan mijn keuzes maken. Niet zo ver naar de toekomst misschien. Niet zo zeker misschien. Maar wel betrouwbaar.

                                                                                                   Detlef Bohlken
terug