Een bijzondere tijd... (6)

Een bijzondere tijd... (6)
Het voelt een beetje als science fiction. Volstrekt onwerkelijk. Ik heb wel eens van dit soort boeken gelezen. Dat na een wereldwijde ramp het leven totaal anders werd. Spannende verhalen met veel nieuwe vragen. Mensen die alleen in speciale beschermde gebouwen kunnen leven. Totale controle door een heersende macht. Grote afstand tussen de mensen, meestal ook met veel wantrouwen. Er waren dan ook altijd winnaars en verliezers van die situatie.
En nu loop ik door de stad, zie bij iedere grotere winkel beveiligingspersoneel, zie streepjes op de grond afgeplakt, zie mensen met mondkapjes en handschoenen, zie ik grote afstand en angstige blikken.
Het lijkt op een verschrikkelijk scenario. Zo had ik de toekomst niet verwacht. En hoe en wanneer dat weer anders moet is volstrekt onduidelijk.
Zo zie ik ook beelden voor me van de kruisiging. Een dreigende, onwerkelijke stilte. Een wereld die leeft in het contrast tussen Pesachfeest en dood, tussen heil en onheil, tussen licht en donker en ook tussen zekerheid en onzekerheid. Maar vooral stilte.
Het bijzondere aan die situatie is wel, dat ik ook al iets van het vervolg weet. Dat het geen beangstigend science fiction verhaal wordt, maar een verhaal vol licht. Nog even volhouden.

                        Detlef Bohlken
terug